Ten największy w Irlandii kamienny krąg został odkryty w 1939 roku przez profesora Seán’a P. Ó Ríordáin’a. Znajduje się on w pobliżu jeziora Gur w hrabstwie Limerick.
Krąg ten powstał ok. 2000 roku p.n.e w epoce brązu. Należy do kompleksu w którym leżą trzy mniejsze kręgi, trzy samotnie stojące kamienie i przynajmniej jeden grobowiec.

Krąg tworzy 113 stojących kamieni, a wewnętrzna średnica Wielkiego Kamiennego Kręgu liczy 46 metrów. Największy kamień zwany Rannach Chruim Duibh ma 4 metry wysokości i waży 40 ton. Może on świadczyć o tym, że krąg miął związek z festiwalem Lughnasa, jednym z czterech celtyckich świąt.

Kamienie znajdują się na kolistym wzniesieniu o szerokości 9 metrów a wysokości 1,2 metra. Od strony południowo-zachodniej stoją kamienie wejściowe, które są do siebie nachylone tworząc kształt litery V. Pomiędzy nimi wyżłobiony jest korytarz którym w dzień przesilenia letniego, promienie słońca wpadają do środka kręgu.

Badania wykazały, że budowla miała charakter rytualny, a także pełniła funkcje kalendarza astronomicznego. Nasyp w okół kręgu mógł pełnić rolę stanowiska z którego publiczność obserwowała ceremonie w obrębie kamieni. W okół historycznej budowli znaleziono wiele ceramicznych naczyń, ostrzy, skrobaków, groty strzał oraz mnóstwo kości, głównie bydła, owiec, świń, koni, psów, ptactwa, ale także kilka ludzkich…

Nie jest to jedyny taki krąg w Irlandii, choć ten jest największy, to wiele innych możemy spotkać na południu Irlandii głównie w hrabstwie Cork.

My natknęliśmy się na jeden zupełnie przypadkiem, gdy zatrzymaliśmy się na lunch w (jak to zwykle bywa w Irlandii) nawiedzonym zamku Kinnitty. Na jego tyłach znajdują się stajnie, ale gdy pójdziemy kawałek dalej, ujrzymy niewielką polanę, na której stoi kamienny krąg. Szperając w internecie natknęłam się na informację, że niestety nie jest autentyczny, został postawiony na wzór tych antycznych, przez poprzedniego właściciela ziemi.

Sporo Irlandczyków nadal praktykuje celtyckie zwyczaje i do tej pory w noc poprzedzającą letnie przesilenie, do Wielkiego Kręgu przyjeżdża wiele osób, by tańczyć, śpiewać, przytulać się do kamieni i chłonąć ich energię oraz celebrować wschód słońca, które oświetla wnętrze kręgu.

No cóż, każdy wierzy w co chce, ale ja nie poczułam cudownej mocy płynącej z kręgu, ale to może dlatego, że przybyliśmy tu w chłodne, lutowe popołudnie…